Ach.... waren alle mensen maar wijs. Het raakt me elke keer weer. Wat wordt aangeboden op wat we nodig hebben, steekt net als rijpend fruit op zijn eigen voorwaarden in zijn eigen tijd de kop op.
Je hoeft er alleen maar naar te luisteren. Onze gezondheidszorg geeft een goed beeld van de ernstige toestand waarin onze bevolking zich bevindt. Ik zie het met lede ogen aan in de ouderenzorg.
Wie inzicht heeft in het leven ziet het, sommige zien het nooit. In mijn ogen is het hypocriet om deze toestand niet te erkennen. Maar goed ik ben ik. De coronacrisis zette mij op scherp.
Ik onderzocht veel in die tijd en ben van mening geworden dat we veel meer mogelijkheden hebben om onszelf te genezen, om onze chi of mogelijk noem je het onze levenskracht te herstellen en
nieuwe energie te geven. Planten zijn daarbij eenvoudige hulpmiddelen.
Zo kan het voorkomen dat ik beland ben waar ik ben. Kruiden, kleine takjes, kleine blaadjes, maar oh la la wat een grote positieve invloed op ons als mens. Als Kruidenvrouwtje in spé vertel ik je
er al graag over. Ik ben er inmiddels van overtuigd dan kruidengeneeskunde ons kan helpen om een diepere, permanente verandering in onszelf tot stand kan brengen.
Die fotograaf die gek was van natuur vond het tijd worden om een andere richting in te gaan. Mijn hernieuwde interesse
voor de natuur, voelde heel natuurlijk en begon met zeep. Zuivere zeep met natuurlijke ingrediënten.
Ik ontdekte hoe heilzaam de zepen waren voor mensen. Ik begon daarom opnieuw met een studie, die aansloot bij de gedachte om meer uit de natuur te halen. Er verdiepend, het bracht me de
overtuiging dat kruiden de mentaliteit van onze tunnelvisie wel eens zou kunnen veranderen.
Een tunnelvisie die alleen gericht is op meer consumeren,verspilling en vervuiling. Liefde aanwakkeren voor kruiden brengt ons opnieuw liefde voor de natuur, maar ook een hele andere liefde.
Terwijl ik tegelijk besef dat we moeten blijven waken om niet te verzanden in wederom commercialisering van bijvoorbeeld kruiden. Want dan hebben we veel van hetzelfde wat ons aarde niet dient.
Gelukkig kunnen we op de natuur geen patent aanvragen. Maar door de natuur na te bootsen (lees patent overal op aan vragen) zijn we wel zover gekomen waar we nu zijn.
De kunst om te genezen met planten bestaat al duizenden jaren sinds mensenheugenis. In de prehistorie gebruikte men al planten om zich te voeden en later om zichzelf te genezen. Dat is empirische
kennis die opgedaan werd door zelf te ervaren. Pas in de 20ste eeuw werden de synthetische medicamenten uitgevonden ten nadele van de fytotherapie.
Door de scheikunde kon men synthetische moleculen produceren waardoor de huidige medicijnen het daglicht zagen. Maar zijn we dan ergens gaan geloven dat we
als mens de natuur konden verbeteren? Dat de mensheid het beter wist dan duizenden jaren aan evolutie en dat we de werkzaamheid konden verbeteren van planten die waren geëvolueerd om complexe
medicinale voordelen te bieden aan allerlei soorten wezens? Gelukkig zijn er veel mensen spiritueel aan het groeien en worden we ons meer bewust wat de betekenis van natuur eigenlijk is. Daarbij
wil ik de reguliere gezondheidszorg niet uitsluiten, maar zie kruidenkunde als een rijke aanvulling. Ik vind het heerlijk om me onder te dompelen in eeuwenoude kruidentradities.
Waarom zouden we deze oude kennis verloren laten gaan?
Waarom nemen we een aspirine die gemodelleerd is naar natuurlijke componenten, juist die componenten die helemaal niet in de natuur te vinden zijn? Aspirine is bijvoorbeeld het resultaat van
chemische reacties die worden uitgevoerd op een verbinding die wordt aangetroffen in wilgenbast en salicylzuur. Het origineel middel is dus gewoon in de natuur aanwezig. We kunnen deze kennis
uiteindelijk beter zelf benutten. Mijn idee.
En hier begon dus ook mijn gedachte over meer zelfregie om kwaaltjes te genezen. Want ik ben gek van de natuur en de magie van het leven. We hoeven immers
geen kilometers af te leggen om de schatten onder onze voeten te vinden. Als je maar weet waar je moet kijken! Sommige noemen het onkruid en willen dat het gauw afgemaaid wordt. Maar de planten
(lees kruiden) op de juiste waarde leren schatten en hun krachten leren kennen is een veel leuker pad. Zo leuk dat je het onkruid gewoon leert waarderen en ik op mijn manier de zelfzorg zou
kunnen stimuleren.
Ik ruilde mijn camera dus in en begon dus de studie herborist. Kruidengeneeskunde is een alternatieve geneeswijze. Dat ik zo´n studie doe betekend niet dat ik zomaar iets voor kan voorschrijven,
want Kruidengeneeskunde is geen instrument voor de amateur.
De herborist houdt zich bezig met kennen van kruiden en hun biotopen, houdt zich bezig met determineren en plukken, drogen en het verwerken ervan tot allerlei zelfzorgmiddelen, het leiden van
kruidenwandelingen, beheren van een kruidentuinen, kruiden lezingen en het organiseren van workshops.
Het brengt in mijn beleving de kruiden terug bij de mens en zorgt voor een betere en liefdevollere relatie tussen mens en natuur. Wat zijn effect heeft op de natuurbescherming. Er ging een
bijzondere wereld voor me open en ik wens dit te delen met vele anderen.
Heerlijk toch en daar komt mijn liefde om alles te onderzoeken en mijn verpleegkundige achtergrond goed van pas.
Een heerlijke gedachte om in de toekomst heilzame zelfhulpmiddelen samen te stellen, te adviseren, recepten te maken en toe te zien op het juiste gebruik ervan. Met mijn achtergrond als
verpleegkundige bedacht ik me hoe waardevol mijn rol zou kunnen zijn als aanvulling op de reguliere zorg. Ik zie deze zorg dan ook als complementair.
Mijn reis en avontuur in de natuur is opnieuw begonnen. Waardoor zelfregie voor je gezondheid meer op de voorgrond staat. Een heus avontuur om natuurlijke
remedies te zoeken. Hoera zeg ik, de kruiden zijn weer terug van weggeweest. Alsof er voor mij een nieuw leven begint.
Reactie schrijven